Паёми имсолаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба аъзои Маҷлиси миллӣ, вакилони Маҷлиси намояндагон ва дар маҷмуъ, ба сокинони ҷумҳурӣ дар соли барои мардуми кишварамон бисёр ҳам муҳим – яъне таҷлили 30-солагии Иҷлосияи тақдирсози Шурои Олӣ ироа шуд.

Аз ҳама нуктаи муҳиме, ки дар Паёми имсола таъкид гардид, ин гузарондани ислоҳот дар соҳаи маориф буд. Хуб медонем, ки ғамхорӣ ба соҳаи маориф яке аз самтҳои муҳими сиёсати давлат дар солҳои соҳибистиқлолӣ аст ва Пешвои миллат дар паёмҳои пешинаи хеш низ борҳо инро таъкид намуда буданд. Аммо имсол он оҳанги дигар дошт ва дар назди кормандони маориф вазифаҳои мушаххас гузошта шуд. 

Тавре ки Сарвари давлат таъкид карданд, беҳтар ва пурсамар гардондани корҳои таълиму тадрис, омода кардани мутахассисони ба талоботи замони муосир ҷавобгӯ, пеш аз ҳама, ба баланд бардоштани касбияти мураббиёни боғчаи кӯдакон, яъне кормандони муассисаҳои томактабӣ ва баъдан муаллимону устодони мактабу омӯзишгоҳ ва донишгоҳҳо вобаста аст. Зеро агар омӯзгор худаш ба дониш мусаллаҳ набошад, мо ҳазорон мактаби бо технологияи ҳозиразамон муҷаҳҳаз бунёд кунем ҳам, натиҷаи дилхоҳ намедиҳад. Асри мо, асри рушди гӯшношуниди технология аст ва муаллимону устодонро лозим аст, ки ба ҷуз китобҳои дарсӣ мунтазам аз расонаҳои гуногуни электронӣ ва маҷаллаҳои илмию оммавӣ аз навгониҳои илмӣ бохабар бошанд ва ҳангоми таълим аз бардоштҳояшон истифода кунанд.

Пешвои миллат дуруст таъкид карданд, ки ҳама кишварҳои имрӯз пешрафтаи ҷаҳон замоне бо вуҷуди мушкилоти зиёди иқтисодию иҷтимоӣ ҳиссаи зиёди буҷети давлатии хешро ба соҳаи маориф равон намуда, то имкон даст дод, ба хотири фардои кишварашон мутахассисони пухта тайёр карданд. Бавижа, барои расидан ба ҳадафи чоруми стратегии хеш – саноатикунонии мамлакат омӯзиши ҳаматарафаи илмҳои дақиқ барои насли нав муҳим арзёбӣ гардид.

Воқеан ҳам, имрӯз кормандони маорифро лозим аст, то кори тадрисро мутобиқ ба дигаргуниҳои иқтисодиву иҷтимоӣ ва фарҳангӣ ба роҳ монанд. Дар ин кор эшонро аҳли ҷомеа ва волидони хонандагон бояд ёригар бошанд, зеро кори тарбияву тадрис ҳамагонист ва танҳо дар амалкарди муштарак метавонем натиҷаи дилхоҳ ба даст орем.

 

Шариф ШАРИФХОҶА,

директори Гимназияи «Кафолат»