номаҳо
Ин риштаро набояд гусаст
Мо аз хурдсолӣ наът, қиссаҳои назмии динӣ ва марсияҳоро дар иҷрои овозхонон мешунидем. Дар тарбияи ахлоқии мо ҳар кадоме таъсири нек мегузошт. Аксари онҳоро шоирони шинохтаи классики тоҷик таълиф карда буданд. Ҳар кадомашон мусиқии хоси худро доштанд. Яъне, матн ва оҳанг дар давоми садсолаҳо ҳеҷ тағйир намеёфт. Албатта, ин аз завқи баланди офарандагонаш гувоҳӣ медод. Ва ҳам он чун як ришта моро бо ниёгони пуршарафамон мепайваст. Ҳатто дар замони Иттиҳоди Шӯравӣ ин ришта, хушбахтона, гусаста нашуд. Имрӯз бошад, хавфи гусастани он ва аз миён рафтани ин анъанаи нек ба вуҷуд омадааст. Ҳол он ки дар замони истиқлол ва ҷаҳонишавӣ мавҷудияти ин навъи суруд, ки хоси миллати куҳанбунёдамон мебошад, бисёр муҳим аст. Ба хотири ривоҷ, пойдорӣ ва ҳам нигоҳ доштани он, фикр мекунам, ки Вазорати фарҳанг, Институти забон ва адабиёти ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакии Академияи илмҳои ҷумҳурӣ бояд озмунҳо доир кунанд. Ҳамчунин радио, телевизион ва дигар воситаҳои ахбори омма дар тарғибу ташвиқи он саҳми муносиб бигиранд.
Абдуҷаббор ШАРИФОВ, ноҳияи Тоҷикобод
Баёни ақида (0) Санаи нашр: №: Мутолиа карданд: 8826
